Rozdział I

Laura

Przy drzwiach stał jedyny na świecie detektyw- konsultant, a mianowicie Sherlock Holmes. Pierwsze co mi przeszło przez myśl to to, że zawsze wydawał mi się wyższy.

 -To zaszczyt pana poznać panie Holmes- powiedziała Jessica i podała rękę detektywowi.

 -Co panią do mnie sprowadza?- spytał jednocześnie ściskając jej dłoń.

 -Moriarty...- odparła i lekko odwróciła wzrok.

 -On nie powinien być pani zmartwieniem- powiedział Holmes.

 -Proszę mi uwierzyć, że powinien. A, i niech mi pan mówi 'Jessica'.

 Dobrze, może zapamiętam. A czemu jest twoim zmartwieniem? Znacie się?

 -To nieistotne.

 Istotne. Nawet bardzo.

 -Ja tak nie uważam.

 -A kto z tobą przyszedł?- zmienił temat John.

 -No tak! To moja siostra Laura.

 -Dzień dobry, doktorze Watson. Uwielbiam pańskiego bloga!- zwróciłam się z entuzjazmem do Johna, po czym spojrzałam po raz kolejny na Sherlocka Holmesa- Bardzo się cieszę, że mogę pana poznać. Wiele się o panu naczytałam i uważam, że jest pan bardzo interesującym człowiekiem.

 -Ja niestety nigdy o pani nie słyszałem. Czym się pani zajmuje?

 -Eh... Niczym szczególnym- odwróciłam wzrok.

 -Wybacz mojemu przyjacielowi jego zachowanie. Niestety, ale zawsze taki jest- powiedział Watson.

 -Nic nie szkodzi.

 -A ty, Sherlock, nawet nie znasz jej nazwiska. Skąd wiesz, że nigdy o niej nie słyszałeś?

 -Tak przeczuwałem. No dobrze, niech ci będzie. Jak się nazywasz?- zapytał mnie Holmes.

 -Jestem Laura Sharpe.

 -Wiedziałem, że nie znam- uśmiechnął się z przekąsem- Ale wróćmy lepiej do tematu...

 -Jestem za- mruknęłam.

 -Czyli mam rozumieć że chcecie razem z nami rozwiązać zagadkę powrotu Moriarty'ego?

 -No, tak. Inaczej nie przychodziłybyśmy tutaj- odparła lekko zdenerwowała Jessica.

 -I dlaczego niby miałbym się na to zgodzić?

 -Ponieważ mamy wtyki w policji i lubimy rozwiązywać takie niedorzeczne sprawy- odparłam, zanim jeszcze Jess zdążyła się zastanowić nad odpowiedzią.

 -Dużo was jest? Pytam, bo nie chcę pracować z bandą dziewczyn bez żadnych kwalifikacji.

 -Oprócz naszej dwójki jest jeszcze nasza siostra Diana, ale ona sie do tego raczej nie nadaje...

 -Dlaczego?

 -Jest zbyt młoda i zbyt zaparzona w ciebie, jak w obrazek.

 -Ciekawe... No dobrze, kontynuuj.

 -I są jeszcze dwie moje przyjaciółki Rose Goldenmayer oraz Clarie Williams.

 -Ta druga jest siostrą Maximiliana Williamsa?- spytał nagle Holmes.

 -Tak, jest. A czemu pytasz? Znasz go?- wtrąciła się Jessica.

 -Jak to wcześniej ujęłaś: to nieistotne- odpowiedział detektyw. Moja siostra przewróciła oczami, a Holmes lekko się zaśmiał.

 -A więc jak? Możemy z wami współpracować?- zapytałam w końcu.

 -Zgadzam się tylko dlatego, że widzę w was jakiś potencjał- odparł Sherlock.

 -Mam nadzieję, że się na nas nie zawiedziesz- uśmiechnęłam się i wyszłam z mieszkania.

-------------------------------------------------------------

Z góry przepraszam za tyle dialogów, ponieważ niezbyt idzie mi pisanie opisów. Mam nadzieję, że fanfiction nie jest złe, choć liczę się z tym, że nie wszystkim może się podobać. Jeżeli macie jakieś pytania czy zastrzeżenia, to (jeśli chcecie) proszę dać mi znać w komentarzu. Postaram się poprawić wszystkie błędy w gramatyce, ortografii, itp.; jak i te w akcji.